جلوه و جمال جوان در سیمای حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف و یاران

نسل جوان چون از فطرت دست نخورده و سرشت پاکی بهره مند است در طول تاریخ همواره از حرکتهای اصلاحی و دینی استقبال و حمایت کرده است.

در آغاز رسالت پیامبر صل الله علیه و آله و سلم و پیش از آشکار شدن رسالت آن حضرت، تعداد چشمگیری از جوانان به افکار و اندیشه‌های حضرت لبیک گفتند و اسلام آوردند. از سوی دیگر، رسول گرامی اسلام به جوانان عنایت ویژه‌ای داشت و اغلب از آن ها در امور مهم اجرایی، نظامی، دینی و غیره بهره می‌گرفت و بعضی را به عنوان نماینده و سفیر نزد پادشاهان و رهبران کشورهای دیگر می‌فرستادند که گاهی آن حضرت به خاطر همین گزینش‌ها مورد اعتراض اصحاب میانسال قرار می‌گرفت.[1]

در زمان امام علی علیه السلام و سایر امامان معصوم هم، جوانان نقش و جایگاه مهمی داشتند، چنانکه نقش جوانان در قیام تاریخی کربلا بر کسی پوشیده نیست. علاوه بر شواهد تاریخی، تجربه انقلاب اسلامی ایران هم این واقعیت را به وضوح نشان داد. قشر پرشور و پویای جوان در تمام مراحل انقلاب، حضوری حماسی داشته و از جان خود در راه رشد، بالندگی و پیروزی انقلاب مایه گذاشتند، بعد از پیروزی نیز، این قشر در برابر انواع و اقسام ترفندهای دشمن مقاومت کرد، به گونه‌ای که می توان گفت اگر حضور چشمگیر و حماسی جوانان در انقلاب اسلامی ایران صورت نمی‌گرفت امروزه سرنوشت انقلاب و جایگاه آن معلوم نبود.

در رکاب حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف
شواهد معتبر تاریخی و تجربه های عینی درنهضت بزرگ اسلامی ایران به خوبی نشان می دهند که نقش قشر جوان در ظهور حضرت حجت و حکومت آن حضرت به مراتب چشمگیرتر از گذشته و امروز خواهد شد و خدمات جوانان در راه تحقق آرمانهای امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف به اوج خود خواهد رسید، این موضوع با روایتی از امام صادق علیه السلام مورد تأکید قرار گرفته، ایشان می فرمایند: «هنگام ظهور حضرت مهدی، جوانان شیعه در حالی که بر روی بامهای خانه هایشان در خواب به سر می برند همگی در یک شب به ندای آسمانی آن حضرت لبیک می گویند و در همان شب، بدون وعده قبلی به سوی مکه می شتابند در بامداد خود را به آن شهر می رسانندو به زیارت امام و رهبر خویش نایل می شوند».[2]

اولین سفیر جوان
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: هنگام ظهور آن حضرت، جوانی از سوی آن حضرت به عنوان سفیر انتخاب می شود و از جانب آن حضرت به سوی مکه می رود، تا پیام امام را به اهل مکه برساند و آن ها را به پیروی از حکومت حق فراخواند (دربرخی روایات، از او باعنوان «نفس زکیه» و «سید حسنی» یاد شده است). وی خود را به مکه می رساند و پیام آن حضرت را به مردم ابلاغ می کند، اما حکمرانان مکه او را میان رکن و مقام به شهادت می رسانند. این جوان سلحشور، نخستین سفیر حضرت حجت و اولین شهید در راه تحقق حکومت جهانی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است.[3]

313 یاور جوان
اوصاف و خصوصیاتی که در احادیث منقول از ائمه هدی علیهم السلام برای 313 نفر از اصحاب خاص امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ذکر شده، عبارت است از: «جوان، عالم، فقیه، عارف، ایمان استوار، شجاع، متواضع، شیفتة شهادت و...» صفت جوانی یکی از ویژگیهای این گروه می باشد.

حضرت علی علیه السلام فرمود: اصحاب و یاران حضرت مهدی جوانانی هستند که در میان آنها پیرمرد به چشم نمی خورد مگر خیلی اندک مانند سرمه در چشم و نمک در غذا که کم ترین چیزی است».[4]

منجی جوان
در کلمات بیشتر امامان معصوم علیهم السلام صفت جوانی یکی از ویژگیهای حضرت مهدی مطرح شده و با عبارات گوناگونی جوانی آن حضرت مورد تأکید قرار گرفته که به چند نمونه از آن روایات اشاره می شود.

1. امام علی علیه السلام فرمود: مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، جوانی از قبیله قریش و مرد چابک و ماهری از تبار دلیر مردان است که در سن 30 یا کمتر از 40 سال ظهور می کند.»[5]

2. امام حسن علیه السلام فرمود: خداوند عمر حضرت مهدی را در غیبت طولانی می کند و سپس او را به صورت شخصی جوان ظاهرمی سازد تا معلوم شود که خدای متعال بر همه چیز قادر و تواناست».[6]

3. در روایات متعددی از امام صادق علیه السلام نقل شده است که ایشان فرمودند: «مهدی جوانی رشید و بلندقامت است که در سن نزدیک به 30 سال ظهور خواهد کرد.[7]

4. امام رضا علیه السلام فرمود: علامت مهدی، این است که وی از نظر سنی، پیر اما در ظاهر و سیما، جوان خواهد بود به طوری که هر کس آن حضرت را زیارت کند 40 یا کمتر از آن را تصور خواهد کرد.»[8]

پی نوشت:

[1] . طبقات الکبری، ص125.

[2] . بحارالانوار، ج52، ص370.

[3] . ارشاد،مفید، ج2، ص368.

[4] . منتخب الاثر، صافی گلپایگانی، ص484، غیبه نعمانی، ص316.

[5] . ملاحم و فتن، ابن طاووس، ص73، نجم الثاقب، ص114.

[6] . کمال الدین و تمام النعمة، صدوق، ص105.

[7] . همان، ص191.

[8] . کمال الدین و تمام النعمه، ص652.

منبع: مجله  امان،  مهر و آبان 1386، شماره 7