بیست و پنجم ذی‌القعده روز دحوالارض

دحوالارض به معنای بیرون آمدن خشکی از زیر آب است و اولین نقطه‌ای که از زیر آب خارج شده، کعبه است و این معنای خاص و لطیفی است ولی آنچه در روایات آمده و قابل استفاده است بحث فضیلت و ممتاز بودن این روز می‌باشد.

شناخت معارف عمیق اسلامی و معانی لطیف عرفانی از ارزاق خاص الهی است که نصیب هر انسانی نمی‌شود و به قدر ظرف وجودی و فهم شهودی به درک این معانی واصل می‌شود، درک معنای دحوالارض و حقیقت آن از اموری است که در کتب اهل عرفان، معرفت و در تفاسیر و کتب اهل هیئت و نجوم مورد بررسی و مناقشات فراوانی بوده است. 

روز دحوالارض (گسترده شدن زمین) بیست و پنجم ماه ذی‌القعده است و دلیل بر اهتمام به دعا برای مولایمان صاحب الزمان (علیه السلام) در این روز و درخواست زودتر رسیدن فرج آن حضرت از درگاه خداوند خالق منّان، دعایی است که در کتاب‌های اقبال (1) و زادالمعاد (2) نقل شده است و برای این درخواست در این روز نکات ارزنده‌ای به خاطر رسیده که برای تشویق بندگان خدا یاد می‌کنیم:

1- روزی است که خداوند در مانند آن وعده فرموده که آن جناب (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را ظاهر گرداند و هنگامی که مؤمن می‌بیند چنین روزی در این سال فرارسید و امامش ظهور ننمود، اندوهش تجدید و غصه‌اش شدید می‌گردد و عقل و ایمانش او را بر دعا کردن برای آن حضرت و درخواست تعجیل امر فرجش وا می‌دارد.

2- اینکه در چنین روزی رحمت گسترش می‌یابد و دعا مستجاب می‌شود –چنانکه در روایت آمده است- پس مؤمن که امامش را از جانش عزیزتر می‌داند و او را از اولاد و خاندان و عشیره خویش بیشتر دوست می‌دارد، دعای خالصانه خود را به برطرف شدن غم و اندوه مولایش اختصاص می‌دهد.

3- این روزی است که خدای تعالی بر او نعمت داده اینکه زمین را گسترانیده تا زندگی کند و سکونت نماید و لذت برد، و از آنچه در زمین هست و از آن بر می‌آید و بر آن فرو می‌ریزد بهره گیرد و به آنها زیست کند، و چون بداند که تمام اینها به برکت مولایش انجام می‌شود، بر خود حتم و لازم می‌شمارد که از آن حضرت به وسیله دعا مراتب سپاسگزاری را انجام دهد؛ چونکه او است واسطه تمام این نعمت‌ها، و هرگاه این را توجه داشت در دعا مسامحه و سهل انگاری نخواهد کرد (3).

4- در این روز به یاد خدا (عزّ و جل) بودن و ذکر او را بر زبان داشتن تأکید و ترغیب شده است و بی‌تردید دعا کردن درباره مولایمان صاحب الزمان (علیه السلام) از بهترین مصادیق این عنوان می‌باشد.

پی نوشت:

1) اقبال الاعمال، 312 . 

2) زاد المعاد، 236 .
3) گویم: و هنگامی که این روز شد خداوند به برکت او و برکت پدرانش زمین را برای کامل گردانیدن مادیات گسترانید، همچنان که در این روز به ظهور حضرتش مادیات و معنویات کامل می‌گردد، پس مؤمن باید در این روز تعجیل ظهورش را از صاحب عنایات - خداوند متعال - درخواست کند و اینکه خداوند او را از فائزان به انواع سعادتها قرار دهد. (محمد موسوی) .

برگرفته از کتاب مکیال المکارم