پرسش و پاسخ(8):

انجمن حجتیه و گرایش آن چیست؟

دانلود کلیپ (حجم: 12MB)

در زمان رژیم منحوس پهلوی، دو خطر عمده دین را تهدید می‌کرد: یکی حزب توده و مرام کمونیسم بود که هم حکومت زمان(رژیم پهلوی) نسبت به آن حساسیت داشت و هم متدینین و مؤمنین. و خطر دوم خطر بهائیت بود.

بهائیان را حکومت با آن‌ها کاری نداشت چه بسا که به آن‌ها بال و پر هم داده بود. اما مؤمنین از باب این‌ که این یک فرقه ساخته دست استعمار برای ایجاد اختلاف در میان شیعیان است، به شدت با آن برخورد می‌کردند. انگیزه تشکیل این انجمن هم لذا از همین جا شکل می‌گیرد، مرحوم شیخ محمد تولایی مشهور به حلبی کسی است که ریاست این انجمن را دارد و نام این انجمن «انجمن خیریه حجتیه مهدویه» است که در سال 1332 تأسیس می‌شود و عمده فعالیت آن‌ها هم روی مبارزه با بهائیت است.

این انجمن در هر شهر دفتری داشت به نام بیت، که منظور از بیت، بیت امام زمان(ع) بود. یک مسئولی داشت که زیر نظر این مسئول سه گروه فعالیت می‌کردند: گروه تدریس، گروه تحقیق و گروه ارشاد.

گروه تدریس، کسانی بودند که مرحله آموزش را در اختیار داشتند(مرحله آموزش ابتدایی، مقدماتی و عالی) کسانی را آموزش می‌دادند برای صحبت کردن و مناظره با بهائیان. گروه تحقیق کسانی بودند که به دنبال مسلمانانی که بهائی شدند می‌گشتند و آن‌ها را شناسائی می‌کردند و گروه ارشاد کسانی بودند که می‌رفتند سراغ این افراد و با آن‌ها مباحثه و مناظره می‌کردند و در نهایت آن‌ها را مسلمان می‌کردند. سخنرانی‌های عمومی آن‌ها معمولاً در منازل برگزار می‌شد و در جشن‌های نیمه شعبان فعالیت زیادی را انجام می‌دادند. بیشتر افرادی که بهائی بودند و مسلمان شدند توبه‌ نامه‌ای و تبرا نامه‌ای نوشته‌اند که این مجموعه در کتابخانه آستان قدس نگهداری می‌شود که مجموعه بسیار زیبایی است.

این انجمن بعد از انقلاب، وضعیت و نیروهایش به سه دسته تقسیم شدند: گروه‌هایی به انقلاب پیوستند و همراه انقلاب شدند، گروهی از آن‌ها در برابر انقلاب بی‌تفاوت ماندند و گروهی هم مخالف انقلاب شدند البته از نوع دیندارشان. انجمن تقریباً از شهریور 57 همراه انقلاب می‌شود و در ارتباط با سیاست، نظر و خط مشی خود را تغییر می‌دهد. همچنین بعد از انقلاب این انجمن با توجه به اعوجاجاتی که در بعضی از افراد این انجمن به وجود آمده بود، به حضرت امام(ره) خبر داده می‌شود که در آن زمان، آیت‌اله گرامی اخبار داخل ایران را به نجف ارسال می‌کرد، به حضرت امام این مسئله را گوشزد می‌کند که اختلاف و درگیری‌هایی بین انجمنی‌ها و نیروهای انقلاب به وجود آمده و دردسرهایی ایجاد کرده است. حضرت امام فرمودند: «از زمانی که مطلع شدم، دگر تأییدی نکرده‌ام»، و این انجمن در سال 62 رسماً تعطیلی خودش را اعلام می‌کند و البته این تذکر را هم می‌دهد که خودش را مصداق سخنان رهبر انقلاب نمی‌داند.