دعای روز ولادت امام حسین (ع) و یاد از امام مهدی (عج)
در توقیع مبارک امام حسن عسکری (ع) برای قاسم بن علاء همدانی آمده است که در روز ولادت حضرت حسین (ع) این دعا را بخوان:
«اَللّهُمَ اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقّ المَولُود فِی هذا الیَوم المَوعُود بِشَهادَتِهِ قَبلَ اِستِهالِهِ وَ وِلادَتِهِ بکته السّماء وَ مَن فِیها وَ الاَرض وَ مَن عَلَیها. اَلمُعَوّضُ مِن قَتلِهِ اَن الاَئِمّه مِن نَسلِهِ وَ الشَّفاء فِی تُربَتِهِ وَ الفَوزَ مَعَهُ فِی اَوَبَتِهِ وَ الاَوصیاءَ مِن عِترَتِهِ بَعدَ قائِمهُم وَ غَیبَتِهِ»
«خداوندا! من تو را به مقام مولود این روز می خوانم، او که پیش از چشم باز کردنش به دنیا و قبل از آنکه تولد یابد، وعده و خبر شهادتش داده شد، آسمان و هر کس در آن بود و زمین و هر کس بر روی آن بود بر او گریه کرد.
او که در عوض شهادتش ائمه (ع) از نسل او شدند و شفا در تربت او قرار داده شد و فوز و رستگاری با او در روز رجوع و بازگشت او و اصیاء از خاندان وی بعد از قائم (ع) آنان و سپری شدن غیبت او می‌باشد.»
بنگریم که در روز ولادت امام حسین (ع) از بازگشت آن حضرت و اوصیاء گرامیشان سخن به میان آمده و تشریح می‌شود که این جریانات بعد از سپری شدن ایام غیبت حضرت ولی عصر حجت بن الحسن (ع) است، رجوع ائمه طاهرین (ع) به دنیا و رفاه و دلخوشی آنان روزی است که دوران غیبت حضرت ولی عصر مهدی آل محمد (ع) سپری شود بلکه از کلمه «بعد قائمهم» می‌توان استفاده کرد که آمدن ائمه بزرگوار و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بعد از سپری شدن ایام غیبت و نیز حضور حضرت صاحب الزمان (ع) است.
در هر حال آنچه مسلم است این است که علاقمندان و دلدادگان حضرت امام حسین (ع) در روز ولادت با سعادت آن حضرت به تعلیم امام معصوم، حضرت امام حسن عسکری (ع) به یاد حضرت قائم (عج) بوده و از آن وجود مبارک و ایام غیبت او و سپری شدن آن دوران پر از محنت و رنج، سخن می‌گویند و یاد حسین (ع) را با یاد فرزندش مهدی منتظر- عجل الله تعالی فرجه الشریف- قرین هم آورده و گرامی می‌دارند.
شب مهدی (عج) به یاد حسین (ع)
از جمله شب‌های با عظمت که دل‌ها به آن بسته شده و امیدها متوجه آن است، شب پر افتخار نیمه‌ی شعبان است. شبی که قطب عالم امکان، امام مؤمنان و یاور مستضعفان جهان، در آن شب، پا بر دایره‌ی وجود می‌گذارند. آن شب، شب ولادت مصلح جهانی و انسان کامل آسمانی و حجت الهی است.
آن شب بزرگ و گرانقدر به دلیل موقعیت خاصی که دارد، دارای اعمال و برنامه‌هایی است که یکی از آنها احیاء آن شب مبارک به عبادت و نیایش و بندگی ذات اقدس الهی است.
از برنامه‌های آن شب مسعود و مبارک، زیارت حضرت سیدالشهداء (ع) است. بلکه زیارتی، مخصوص آن شب مبارک وارد شده است. کسی از فرزندان حسین (ع) موفق نشد که خونخواهی این شهید آسمانی و یاران او را بکند و گویا زمین و زمان، منتظر صاحب این شب اند که با افتخار الهی خود بیاید و خون ستانی کند و از آن نابکاران از خدا بی‌خبر انتقام بگیرد.
در حقیقت زیارت امام حسین (ع) در شب نیمه‌ی شعبان، تبریک شادباشی به امام حسین (ع) است و بشارت و مژده‌ای به مقتول شهید که ای شهید فضیلت و ای مقتول بی‌گناه و مظلوم! مژده که منتقم آمد و تبریک و بشارت که ولی دم پا به جهان گذاشت و انتقام خون پاک تو را خواهد گرفت.
