ما مثل بچه‌ای هستیم که پدرش دست او را گرفته است تا به جایی ببرد ودر طول مسیر از بازاری عبور می‌کنند. بچه جلب ویترین مغازه‌ها می‌شود و دست پدر را رها می‌کند ودر بازار گم می‌شود. وقتی متوجه می‌شود که دیگر پدر را نمی‌بیند و گمان می‌کند پدرش گم شده است. در حالی که در واقع خودش گم شده است.
انبیا و اولیاء پدران خلق‌اند ودست خلایق را می‌گیرند تا آنها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند. غالب خلایق جلب متاع‌های دنیا شده‌اند ودست پدر را رها کرده و در بازار دنیا گم شده‌اند امام زمان(عج) گم و غائب نشده است بلکه این مائیم که گم و محجوب گشته‌ایم.
کاش لحظاتی چند با خود می‌اندیشیدیم که پدر حقیقی خانواده آسمانی‌مان، هر لحظه انتظار ما را می‌کشد و در هر 365 نگاهی که خداوند عزوجل در گردش روز بر آنان -که از فضول طینت این خانواده آسمانی خلق گشته‌اند- می‌افکند، این پدر مهربان، این رفیق شفیق در هر نگاهی، انتظار فرج را می‌کشد.
آیا نمی‌دانی که این پدر در تمام اعمال خیر فرزندانش شریک است؟ پدری که شریک القرآن و شریک الاعمال است. آری اگر هر نگاه پروردگارت را با شاخه گلی از اندیشه و عملی نیک خریدار گشتی و آن را با نیت سلامتی پدرت عطرآگین ساختی و برای خالقت جلوه دادی آنگاه، خودت را آماده‌ی اتصال با قلب هستی قرار داده‌ای؛ چرا که مهدی(عج) قلب عالم امکان رقم خورده است. هر هدیه تو در طول روز، هر نگاه عملی‌ات، هر خیر صادره از تو، اگر با ولایت و توجه به آن پدر مهربان، عجین گشت، تو را بال پرواز می‌دهد، زیبا می‌شود و ماندگار جلوه می‌کند.
آری این قلب هستی بخش، تو را حیات می‌دهد. این حیات آیا محبت است؟ آیا گوهر معرفت است؟ آیا جام حکمت است؟ نمی‌دانم اما می‌دانم رشد من بچه شیعه آن است که تمامی اعمالم را به ایشان هدیه کنم. حتی اگر ظرفی را شستم قطرات آبی که چکان چکان بر زمین می‌ریزد نزد خداوند برایت دعا می‌کنند چرا که تمامی ذرات عالم تسبیح خداوند را بر زبان جاری و ساری می‌کنند و وقتی آنها را از آلودگی پاک ساختی وسیله‌ای گشته‌ای تا آنها به حمد و تسبیح خویش ادامه دهند؛ پس دعا کننده‌ی پنهان‌ات قرار می‌گیرند. حال اگر ثواب آن را به مولایت نثار کردی ایشان کار قلب را می‌کنند در ازای هدیه، نعمت حیات بندگی می‌دهند.
هر روز نوروزی از کربلای همیشگی خیر و شر است، دشت کرب و بلای انتظار در تب و تاب غربت است. این بار اما مهدی(عج) پرچمدار کربلای انتظار و باور ظهور است. پروردگارا ! قلب، این کانون وصال آدمی به قطب عالم امکان را بواسطه‌ی گناه و خطا در وجود بی‌حضورمان نمیران و هر لحظه‌ی ما را مالامال از آرامشی همیشگی به قلب هستی، آن طرید فرید شرید، مهدی فاطمه، زینت زندگی و مایه حیات بخش، قرار بده.
(مطلب ارسالی از سوی یکی از کاربران سایت به نام نسیم صبا)
