شیعه واقعی از زبان حضرت فاطمه (س) 

امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
مردى به همسرش گفت: به حضور حضرت زهرا (سلام الله علیها) برو و از قول من به آن حضرت بگو: من از شیعیان شما هستم، آیا شما قبول دارید که من از شیعیان شما هستم؟!

همسر او به حضور حضرت فاطمه (سلام الله علیها) آمد و پیام شوهرش را ابلاغ کرد. فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به او فرمود: به شوهرت بگو:

ان کنت تعمل بما امرناک و تنتهى عما زجرناک فانت من شیعتنا و الا فلا

اگر تو آنچه را که ما کرده‌ایم انجام مى‌دهى و از آنچه نهى نموده‌ایم به جاى نمى‌آورى ، پس از شیعیان ما هستى‌، و گرنه از شیعیان ما نیستى.

همسر نزد شوهر آمد و گفتار حضرت زهرا (سلام الله علیها) را به او ابلاغ کرد، شوهر او از این پاسخ، محزون گردید و آه و ناله‌اش بلند شد و مى‌گفت: واى بر من! کیست که به گناه آلوده نباشد، بنابراین اگر من از گناه پاک نگردم، شیعه نیستم و وقتى که شیعه نبودم، جاودانه در دوزخ خواهم بود، واى بر من چه خاکى بر سرم کنم؟...
همسرش وقتى او را آن گونه آشفته و نگران دید، به حضور حضرت زهرا (سلام الله علیها) آمده و جریان را به عرض او رسانید.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به آن بانو فرمود: به شوهرت بگو:

چنین نیست که تو تصور مى‌کنى، شیعیان ما از افراد نیک اهل بهشت هستند، ولى اگر گناهکار باشند، بر اثر بلاها و گرفتاریها که به سوى آنها رو مى‌آورد، و صدماتى که در صحراى محشر، در روز قیامت و یا در طبقه بالای دوزخ مى‌بینند، گناهانشان ریخته مى‌شود و آنها از گناهان پاک مى‌گردند، و سپس آنها را نجات مى‌دهیم و به سوى بهشت مى‌بریم. (سفینة البحار، ج 1 ص 231)

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

به دستورات خدا عمل کرده و اطاعت کنید و به پشتوانه شفاعت ما گناه نکنید و کیفر خدای بزرگ را کوچک نشمارید، زیرا به برخی از گناهکاران (از شیعه) شفاعت ما نمی‌رسد مگر بعد از اینکه سیصد هزار سال در جهنم عذاب شوند. (معانی الاخبار، ص288، ح2)

البته در کلام امیرالمؤمنین(ع) مشخص نیست این سیصد هزار سال به سالهای دنیایی است یا به سالهای قیامت که هر روز آن معادل پنجاه هزار سال دنیاست!

کارهای بد ما آرام آرام شکل باطنی ما را تغییر داده و ما را از انسان بودن خارج می‌کنند. زهی خیال خام که در چنین وضعی دیدار امام عصر سلام الله علیه روزی‌مان شود! اگر آن حضرت ما را با صورت و شکل دیگری ببیند، چقدر خجلت زده می‌شویم؟! انسان چقدر شرمنده می‌شود وقتی که در روز قیامت همه دوستانش را به شکل انسان ببیند، ولی خود به شکل انسان نباشد. (حدیث دل سپردن، مرتضی آقاتهرانی، ص99)