به مناسبت بیست و پنجم ربیع‌الاول
صلح امام حسن(ع) و ظهور حضرت مهدی(عج)
پس از آن که نیروهای رزمی و اکثر فرماندهان لشکر اسلام در جنگ با معاویه نسبت به قرآن و امام حسن مجتبی (علیه السلام) خیانت کردند؛ و حضرت جهت مصالح اسلام و مسلمین مجبور شد با حکومت معاویه آن هم طبق شرائطی صلح و عهدنامه‌ای را تنظیم و پذیرا گردد.
پس از گذشت مدّتی از این جریان، عدّه‌ای از مردم کوفه که مدّعی شیعه و دوستی با اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بودند، شروع کردند به امام (علیه السلام) زخم زبان بزنند، و حضرت را به باد ملامت و سرزنش گرفتند.
آن گاه امام مجتبی (علیه السلام) خطاب به این اشخاص ظاهر مسلمان کرد و اظهار نمود:
وای بر شما! آیا می‌دانید چرا من چنین کردم؟
قسم به خداوند، کاری که من انجام دادم، برای شیعه از هر عملی و از هر برنامه‌ای بهتر و سودمندتر بود، آیا نمی‌دانید که من امام و رهبر واجب الا طاعه شما می‌باشم؟
و مگر نمی‌دانید که من یکی از دو سید جوانان اهل بهشت می‌باشم، که جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بارها در مجالس مختلف به آن تصریح نموده است؟
در این هنگام جمعیت حاضر گفتند: بلی، قبول داریم.
حضرت در ادامه فرمود:
قسم به خداوند، کاری که من انجام دادم، برای شیعه از هر عملی و از هر برنامه‌ای بهتر و سودمندتر بود، آیا نمی‌دانید که من امام و رهبر واجب الا طاعه شما می‌باشم؟
و مگر نمی‌دانید که من یکی از دو سید جوانان اهل بهشت می‌باشم، که جدّم رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بارها در مجالس مختلف به آن تصریح نموده است؟
در این هنگام جمعیت حاضر گفتند: بلی، قبول داریم.
حضرت در ادامه فرمود:
و آیا می‌دانید هنگامی که حضرت خضر (علیه السلام) آن کشتی را سوراخ و معیوب نمود و نیز آن دیوار را تعمیر و اصلاح کرد و آن غلام را به قتل رسانید، موجب سخط و ناراحتی حضرت موسی (علیه السلام) قرار گرفت؟
آری چون در آن لحظه فلسفه و حکمت آن سه کار برای حضرت موسی (علیه السلام) مخفی بود، ولی در پیشگاه با عظمت پروردگار کاری صحیح و مفید بود.
و سپس افزود:
آری چون در آن لحظه فلسفه و حکمت آن سه کار برای حضرت موسی (علیه السلام) مخفی بود، ولی در پیشگاه با عظمت پروردگار کاری صحیح و مفید بود.
و سپس افزود:
و آیا می‌دانید که ما اهل بیت عصمت و طهارت در مقابل طاغوت‌های زمان قرار گرفته و می‌گیریم؛ که باید نسبت به تصمیمات و انجام امور سیاسی و اجتماعی، مصلحت اندیشی کنیم؟
ولیکن بدانید هنگام ظهور و قیام مهدی موعود، امام زمان (علیه السلام) چنین نخواهد بود، و حضرت عیسی مسیح (علیه السلام) به امامت او نمازش را به جماعت می‌خواند.
آری خداوند متعال زمان و کیفیت ولادت مهدی موعود (علیه السلام) را مخفی خواهد داشت؛ و بعد از ولادت، از دید افراد غایب و ناشناس می‌باشد؛ و هیچکس بر او کوچک‌ترین حقّی نخواهد داشت.
او عمری بسیار طولانی دارد؛ ولی در هنگام ظهور، به شکل جوانی شاداب در سنین چهل سالگی خواهد بود. [1] .
پی نوشت‌ها:
[1] اکمال الدّین شیخ صدوق: ص 315، ح 2، احتجاج: ج 2، ص 67، ح 157، علل الشّرایع: ص 211، ح 2، با اختلاف در الفاظ.
ولیکن بدانید هنگام ظهور و قیام مهدی موعود، امام زمان (علیه السلام) چنین نخواهد بود، و حضرت عیسی مسیح (علیه السلام) به امامت او نمازش را به جماعت می‌خواند.
آری خداوند متعال زمان و کیفیت ولادت مهدی موعود (علیه السلام) را مخفی خواهد داشت؛ و بعد از ولادت، از دید افراد غایب و ناشناس می‌باشد؛ و هیچکس بر او کوچک‌ترین حقّی نخواهد داشت.
او عمری بسیار طولانی دارد؛ ولی در هنگام ظهور، به شکل جوانی شاداب در سنین چهل سالگی خواهد بود. [1] .
پی نوشت‌ها:
[1] اکمال الدّین شیخ صدوق: ص 315، ح 2، احتجاج: ج 2، ص 67، ح 157، علل الشّرایع: ص 211، ح 2، با اختلاف در الفاظ.
