توصیه امام زمان(عج) به یادگیری زبان‌های خارجی برای رساندن معارف دین به مردم جهان در تشرف یکی از علما

به تحقیق یکی از بزرگترین نعمت‌هایی که خداوند متعال به هر انسانی عنایت کرده است، نعمت یادگیری یک زبان خاص و صحبت کردن توسط آن است. خداوند متعال یکی از آیات و نشانه‌های خود در عالم هستی را همین اختلاف زبان‌های انسان‌ها با یکدیگر بیان می‌کند و می‌فرماید:

(وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِلْعالِمینَ : و از نشانه ‏هاى [قدرت‏] او آفرینش آسمانها و زمین و اختلاف زبانهاى شما و رنگهاى شماست. قطعاً در این [امر نیز] براى دانشوران نشانه‏ هایى است.)( سوره روم : آیه 22)

اهمیت زبان به قدری است که خداوند متعال آن را نشانه‌ای مهم در راستای خلقت آسمان‌ها و زمین بیان می‌کند و در نهایت اختلاف زبان در میان انسان‌ها را نشانه‌ای محسوب می‌کند که دانشوران می‌توانند از آن آگاه شوند و به عظمت آن پی ببرند.

مسئله اختلاف زبان‌ها در جامعه بشری امری است که خداوند متعال برای تبلیغ ادیان الهی به آن توجه ویژه داشته و همواره پیام آوران خود را با زبان آن جامعه خاص مبعوث به رسالت می‌کرده است، چرا که آشنایی و تسلط به لغت و زبان یک جامعه در کنار سائر عوامل می‌تواند نقش بسیار مهمی در تاثیر پذیری آنان ایفا کند و به همین جهت این مسئله به عنوان یک سنت الهی در قرآن مجید به تصویر کشیده شده است که همواره پیامبران به زبان جامعه خود به بهترین شکل تسط داشتند:

(وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ بِلِسانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ فَیُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشاءُ وَ یَهْدی مَنْ یَشاءُ وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ : و ما هیچ پیامبرى را جز به زبان قومش نفرستادیم، تا [حقایق را] براى آنان بیان کند. پس خدا هر که را بخواهد بیراه می گذارد و هر که را بخواهد هدایت مى‏ کند، و اوست ارجمند حکیم.) (سوره ابراهیم: آیه  4)

تسلط به زبان جامعه هدف و فصاحت و توانایی در گفتگو توسط آن زبان چنان از اهمیت خاصی برخودار است که حضرت موسی علیه السلام عدم فصاحت خود را به عنوان یکی از مشکلات خود در راستای ارتباط با فرعونیان بیان می کند و از خداوند متعال درخواست می کند که برادرش هارون که با فصاحت تمام قادر به گفتگو است را به او همراه کند :

(وَ أَخی‏ هارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّی لِساناً فَأَرْسِلْهُ مَعی‏ رِدْءاً یُصَدِّقُنی‏ إِنِّی أَخافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ : و برادرم هارون از من فصیح تر است، پس او را با من به دستیارى گسیل دار تا مرا تصدیق کند، زیرا می ترسم مرا تکذیب کنند.) (سوره قصص : آیه 34)

پیشرفت تکنولوژی و صنعت در قرن بیست و یکم دنیا را تبدیل به یک دهکده بسیار حقیر و کوچک کرده است که انسان‌ها به راحتی و در هر ساعتی از شبانه روز می‌توانند با یکدیگر در ارتباط باشند و افکار و عقاید و علوم خود را با یکدیگر به اشتراک بگذراند و مسلماً این فضا بستر مناسبی برای استفاده بهینه در تبلیغ معارف شیعی و قرآنی است، چرا که می‌توان با یادگیری یک زبان خاص انسان‌های متعددی را با حقائق و معارف ناب قرآن و اهل بیت آشنا  و آنها را از  زلال چشمه وحی سیراب کرد .

اهمیت یادگیری یک زبان خارجی در راستای اهداف الهی و پسندیده را می‌توان از این حکایت شنیدنی که حضرت آیت الله خرازی در کتاب روزنه‌هایی از عالم غیب نقل می‌کند به خوبی دریافت:

ایشان از قول یکی از علمای معاصر به نام حجة الاسلام حاج شیخ محمد حسین فاضلی ابرقویی نقل می‌کند که فرمودند:

«در منا بودم، دیدم شوق دارم از خیمه بیرون بروم، بیرون رفتم گویا به طرف مسجد خیف رفتم، به چادری رسیدم دیدم حضرت در آنجا تشرف دارند و ملل مختلف خدمتشان مشرف می‌شوند و با هر کدام به زبان خودشان صحبت می فرمایند و با من به زبان فارسی صحبت فرمودند، و فرمودند: این ها تشنه معارف دین هستند، چرا زبان‌های مختلف را فرا نمی‌گیرید تا معارف دینی را به آنان برسانید.» (کتاب روزنه‌هایی از عالم غیب، آیت الله سید محسن خرازی، ص 39)

این حکایت زیبا که داستان تشرف یکی از علما را به محضر امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف) به تصویر کشیده است، مسئولیت فعالان در عرصه فرهنگی را دو چندان  و اهتمام آنان را به فعالیت‌های برون مرزی می‌طلبد، چرا که دشمنان قسم خورده دین و به خصوص دشمنان شیعه، امروزه با به کارگیری این ابزار و تسط به زبان‌های مختلف و مطرح دنیا  شبانه روز در حال فعالیت بر علیه اسلام و قرآن و مذهب تشیع هستند.

 بحث را با سخنان امام خمینی(ره) در مورد یادگیری زبان‌های رایج دنیا، توسط دانشجویان و طلاب خاتمه می‌دهیم:

«پیشتر احتیاج به زبان، زبانهاى خارجى نبود، امروز احتیاج است به این، یعنى جزو برنامه تبلیغات مدارس باید زبان باشد، زبانهاى زنده دنیا، آنهایى که در همه دنیا شایع‏تر است. این باید یکى از چیزهایى باشد که در مدارس دینى ما که مى‌خواهند تبلیغ بکنند، این امروز محل احتیاج است، مثل دیروز نیست که ما صدامان از ایران بیرون نمى‏رفت. امروز ما مى‏توانیم در ایران باشیم و به زبان دیگرى همه جاى دنیا را تبلیغ کنیم، در همه جا مبلغ باشیم، و علاوه بر آن امروز رفتن به همه جاى دنیا یک امر آسان و عادى است که مبلغین ان شاء اللَّه باید تربیت بشوند، و فیضیه و دانشگاه ما باید یک دانشگاه و یک فیضیه باشد براى همه دنیا، تبلیغ براى همه دنیا، براى همه کشورهاى عالم.» (صحیفه نور ،ج 18 ،ص 99)

منبع: تبیان